Հայրենի բանդերականները՝ գրանտակերները, գործակալները և մյուս բոլոր արևմտականները, ջղայնացել են Վլադիմիր Պուտինի այցի առիթով Բաքու, ավելի կոնկրետ՝ դրանց շահեդների շիրիմներին այցելելու համար:
Ռուսաստանի արտգործնախարար Սերգեյ Լավրովն օրերս ուղիղ տեքստով Երևանին մեղադրել է Սյունիքով անցնող հաղորդակցությունների հարցով պայմանավորվածությունները «սաբոտաժի» ենթարկելու մեջ՝ նշելով, թե այն դժվար է հասկանալ:
Լսեցի Լուկաշենկոյի ասածը հայերի և Հայաստանի մասին։
«ՈՒ՞մ են պետք հայերը, բացի մեզանից: Ոչ ոքի։ Հայաստանը թող զարգացնի իր տնտեսությունը և կենտրոնանա իր ունեցածի վրա։ Ի՞նչ Ֆրանսիա, ի՞նչ Մակրոն։ Վաղը նա չի լինի, և բոլորը կմոռանան Հայաստանի մասին»,- ասել է Լուկաշենկոն...
Պարզ խոսենք՝ Ադրբեջանն առավել շատ է ուզում Ռուսաստանին հեռու պահել հայ-ադրբեջանական «կարգավորման» գործընթացից, եթե չասեմ՝ ողջ Հարավային Կովկասից։ Հիմա իրավիճակն այնպիսին է, որ Ադրբեջանը կարծում է, թե ինքն է լինելու Հարավային Կովկասում ապագա անվտանգային կոնֆիգուրացիայի հիմնական ճարտարապետը, անգամ Վրաստանն այլևս Ադրբեջանի համար գործոն չէ (այդպես է թվում իրենց):
Երեկ երեկոյան հեռացանք Աղավնոյից․․․ Մի ոստիկան «ընկերաբար հորդորեց» լքել տարածքը, որովհետև «վաղը կարող է արդեն ուշ լինել»։ Հեռացանք, որովհետև մնալու հիմքեր չունեինք, որովհետև չափազանց անզոր էինք, որովհետև արեցինք, երևի, ինչ կարող էինք...
Պուտինի այցը Բաքու միանշանակ վճռորոշ նշանակություն կունենա հարավկովկասյան տարածաշրջանի քաղաքական զարգացումների առումով: Ես կասեի ավելին՝ փոփոխությունները, որ նկատվում են այս այցի հետ կապված իսրայելա-ադրբեջանական և իրանա-ադրբեջանական հարաբերություններում, ցույց են տալիս, որ այն առավել լայն՝ մերձավորարևելյան նշանակություն ունի...
Ինչպես կանխատեսել էի, Ադրբեջանը հայտ է ներկայացրել միանալու BRICS-ի երկրների տնտեսական գոտուն, այսինքն` Ռուսաստան, Չինաստան, Իրան, Բրազիլիա, Հնդկաստան, Հարավային Աֆրիկա դաշինքին, հաջորդը տարածաշրջանում կլինի Վրաստանը...
Նոյեմբերի կեսերին Ադրբեջանում տեղի է ունենալու ՄԱԿ կլիմայական մեծ խորհրդաժողովը, որը հայտնի է COP29 անունով։ Այդ միջոցառումը Ադրբեջանի համար կարևոր է մի քանի առումներով՝ երկրի միջազգային հեղինակության բարձրացումից մինչև Արցախում իրականացված ցեղասպանության միջազգային անուղղակի լեգիտիմացում։